Doğal fenomenlere yapılan dini açıklamalar, doğal olarak bilim tarafından reddedilir. Çünkü bu açıklamalar bir amaç taşır.

Populasyon düzeyinde görülen farklılıkların önemli olduğunu düşündüren şey, dil ve kültürdür. Ancak bunlar elbette ki biyolojik değildir.

Esasında bu yanlış kavrayış, Charles Darwin'den çok daha önce ortaya çıkmıştır.

"...Uyurken bile bu acıyı hissedebiliyorum. Sanki kafamın içerisinde bir yerdeymiş gibi ve hep orada olduğunu biliyorum. Daima sınırlarımı zorluyor ve daima sınırlarımı aşıyor."

Aşırı maskülen kaslı tipler olarak bilinen Neandertallerin, kendilerine özgü Y kromozomları tarihin bir noktasında kayboldu.

Kollarımızda ekstradan bir kan damarı gibi sıradan bir şey bile, mevcut eğilimlere bakılırsa birkaç nesil içerisinde oldukça yaygın bir özellik olacak.

"İnsan... Ne yaman bir yapı insan! Akıl gücüyle ne soylu bir varlık! Düşünme yetenekleri ne sonsuz! Duruşu, kımıldanışı ne anlamlı, ne güzel!"

Seksin sonuçları, yalnızca dişi yavruların erkeğe ihtiyaç duymadan yeni dişiler ürettiği aseksüel üremeye kıyasla ciddi sınırlandırmalar içerir.

Her ne kadar 2020 yılı ile ilgili olmasa da; "Yok artık, bu da mı?" dedirten haberlerin sayısı arttıkça birçok insanın aklına şu soru geliyor: Türümüz yok olacak mı?

Çoğu kedi sahibi, kızgın arkadaşlarının olduklarından daha büyük görünmek için kendilerini nasıl şişirmeye çalıştıklarına aşinadır.

Birçok böcek türü uçabilirken, hiç de azımsanmayacak sayıda böcek türü bu yeteneğini kaybediyor. Acaba bunun coğrafi bir nedeni de olabilir mi?

Galapagos'ta farklı türdeki yiyeceklerle beslenmek için farklı ispinoz türlerinin evrimleştiği son derece akla uygundur, ancak kanla beslenmek nasıl ortaya çıkmış olabilir?