Evrimsel sürecimizin bir defekti olan bu sevimsiz varlıklar neden sadece sorun yaratıyor?

Salgın hastalıkların insanı ölüm hakkında meraklandıran bir yönü vardır. Hepimiz bir noktada şöyle düşünmedik mi? Neden? Neden bu şekilde olmak zorunda?

Türümüzün tarihinin %95'inde, küçük, göçebe topluluklar halinde avcı-toplayıcı olarak yaşıyorduk. Ve bir şey değişti...

Güney Afrika'daki bir mağaranın içindeki kayadan özenle kazılmış neredeyse eksiksiz bir insansı iskelet olan Küçük Ayak, güçlü bir evrimsel yükü omuzladı.

Müzik eğitimine erken yaşta başlamak, acaba gerçekten yetişkinlikte müzikal yeteneklerin geliştirilme sınırını ve müzikal başarıyı artırıyor mu?

Her ne kadar 2020 yılı ile ilgili olmasa da; "Yok artık, bu da mı?" dedirten haberlerin sayısı arttıkça birçok insanın aklına şu soru geliyor: Türümüz yok olacak mı?

"İnsan... Ne yaman bir yapı insan! Akıl gücüyle ne soylu bir varlık! Düşünme yetenekleri ne sonsuz! Duruşu, kımıldanışı ne anlamlı, ne güzel!"

Kollarımızda ekstradan bir kan damarı gibi sıradan bir şey bile, mevcut eğilimlere bakılırsa birkaç nesil içerisinde oldukça yaygın bir özellik olacak.

Beyin görüntüleme çalışmaları ile serebellum yani beyincik korteksinin, serebral korteksin yüzde 80'i kadarlık bir alanı kapladığı ortaya çıkarıldı.

Nav1.7 sodyum kanalı genomu Neandertaller'den gelen insanların daha fazla acı/ağrı çektiği düşünülüyor. Çalışmaya göre bu Neandertaller'in daha düşük acı eşiğine sahip olduklarına işaret ediyor olabilir.

Afrika'dan ayrılan ilk göç dalgası, seyahatlerinde üstün bir başarı elde edemedi. Ancak 80.000 ila 50.000 yıl önceki bir zaman aralığında, ikinci bir dalga daha göç etmiştir.

Çalışmanın ezberbozan sonuçları ortaya çıkmadan önce beyindeki dil yolaklarının ortaya çıkışını 5 milyon yıl öncesi olarak kabul ediyorduk.