Bristol Üniversitesi'nden Dr Andrew Griffiths'in başında bulunduğu uluslararası bir ekip, Akdeniz'deki kedibalığı popülasyonunun çok ayrılmış olduğunu saptadı. Kedibalığı üzerine yapılmış bir çok eski çalışma, çok uzun mesafeler göç etmiş olduklarını gösteriyordu. Ancak bu çalışmada gösterildiği üzere Akdeniz'deki kedibalıkları çok daha az göç etmiş durumda.Kedibalıkları buradan yapılan çıkarımlar sayesinde daha çok korunabilecek, e tabi eğer aşırı avlanma sebebiyle geçen seneye oranla daha çok avlanacaklarını düşünürsek bunun ne kadar gerekli olduğunu anlayabiliriz. Yeni bir dergi olan Royal Society Open Science'da yayımlanan çalışmada, Scyliorhinus canicula, yani dişlikedibalığı popülasyonunun yapısını incelemek için genetik teknikler kullanıldı. Bu tür Avrupa'nın genelinde oldukça yaygın, antik zamanlardan beri de yiyecek olarak tüketiliyor. (bkz. Roma'daki mozaikler) Büyük Britanya oltacıları spor için bu türü yakalıyor. Araştırma Akdeniz'de izole olmuş popülasyonlar bulunduğunu ortaya çıkardı, ancak Kuzeydoğu Atlantik ve İngiliz Adaları arasında kedibalığı popülasyonunda bir bölünme bulunamadı.Yaklaşık 20.000 yıl önce, son buzul çağı sırasında bu bölgelerde buzul kütleleri denizlerin büyük bir yüzey alanını kaplıyordu, ve bu yüzden de kedibalığı bu alanlarda yaşayamadı.Bu da bu alanların yeniden kolonileşmesi gerektiğini gösteriyor, ki bugün bile aralarında çok az genetik farklılık var. Çalışma , kedibalıkları çalışmalarında çok yaygın bir bulgu olan, erkek ve dişi kedibalığı'nın hareketlerindeki farklılığı da tekrar ortaya koyuyor. Dr Griffiths: "Gayet anlamlı, dişiler yumurta bırakmak için uygun olan alanda kalıyor, ama erkekler genelde uzakta kalan cinsiyettir, ve büyük ihtimalle daha çok üreyebilecek olmanın getirdiği riski alıyorlar" dedi. Bu yüzden de cinsiyetler birbirinden iki denize yayılacak şekilde ayrılmış oldu. Yapılan bu araştırma “korunma” çıkarımını da içinde barındırmaktadır. Şöyle ki; eğer popülasyon yapısı denizlere ve cinsiyete göre farklılık gösteriyorsa; bu kedibalığı'nın avlanılmaya olan direnci de değişiklik göstermektedir, yani birçok tür için diğerlerinden daha iyi bilgi sahibi olan "yöneticiler" gerekli.   Referans: Andrew Griffiths et al. A tale of two seas: contrasting patterns of population structure in the small-spotted catshark across Europe. Royal Society Open Science, November 2014 DOI: 10.1098/rsos.140175