Bu bulgu, önemli ve biraz da şaşırtıcı olan birkaç tartışmaya neden oldu ve modern toplumsal cinsiyet rolleri algısının, yakın tarihin yorumlarını nasıl etkileyebileceğine dair de ciddi işaretler sundu.

Türümüzün tarihinin %95'inde, küçük, göçebe topluluklar halinde avcı-toplayıcı olarak yaşıyorduk. Ve bir şey değişti...

Beynin, onu içinde saklayan kutu kadar modern olduğunu varsayarsak, Afrikalı atalarımız teorik olarak göreliliği keşfedebilir, romanlar, oyunlar ve aşk şarkıları yazabilirdi.

Her ne kadar 2020 yılı ile ilgili olmasa da; "Yok artık, bu da mı?" dedirten haberlerin sayısı arttıkça birçok insanın aklına şu soru geliyor: Türümüz yok olacak mı?

Savaş, modern dünyaya özgü bir icat değil, aksine insanın antik köklü parçalarından biridir. En eski yazıtlarımız bile savaş hikâyeleriyle doludur.

Avcı toplayıcıların bu ortaklığı, ortaklığın bir tarafının kötü bir yıl geçirme riskine karşı bir tür sigorta görevi görür ve görünüşe göre de en az 30.000 yıldır sürdürülüyor.

Populasyon düzeyinde görülen farklılıkların önemli olduğunu düşündüren şey, dil ve kültürdür. Ancak bunlar elbette ki biyolojik değildir.

Neandertal yok oluşuna dair yeni bir hipotez, Fransa Aix Marseille Université‘den Anna Degioanni ve çalışma arkadaşlarının yayımladığı yeni çalışmadaki popülasyon modellemeleri ...

İskandinavya topraklarına ilk yerleşmiş olan insanlar 10.000 yıldan daha uzun zaman önce DNA'larını, çiğnenmiş huş ağacı kabuğunun üzerindeki katrandan sakızların üzerine bırakt...

Evrimsel psikologlara göre, başkalarının hayatlarıyla bu kadar meşgul olmamız tarih öncesi beyinlerimizin bir yan ürünüdür.

Evrimsel süreçte besinleri yenilebilir hale getirmek için işlemekle kalmadık, tükettiğimiz gıdalar aynı zamanda da biyolojimizde yeni adaptasyonlar meydana getirdi.

Çöl karıncaları (Lat. Cataglyphis), yaşamlarının ilk haftalarını yuvada geçirir. Yaklaşık dört hafta boyunca kraliçeyi ve yavruları besler, tünel kazar, odacıklar inşa eder ve ortalığı temizlerler.