Zekâ, neredeyse en karmaşık karakteristiğimizdir. Hatta bizi diğer primatlardan ayıran en önemli özelliğimizin zekâmız olduğu söylenir.

Büyük satranç ustalarının ve uyuşturucu tacirlerinin ortak bir noktası var: Rakiplerinden birkaç adım öndeler. Peki nasıl?

Herhangi bir programlama becerisi olmadan kendi yazılımınızı veya tek satır kod yazmadan bir prototip oluşturabilseydiniz ne olurdu hiç düşündünüz mü?

Gelenek, ego ve rekabet üzerine inşa edilmiş bir dünyada veri analizi nasıl kullanılıyor?

Bilim dünyası neden kimsenin Thor'un çekicini kaldıramadığını parçacık fiziğinin yardımıyla açıklıyor.

1980'lerin sonlarına ve 1990'ların başına kadar, "altılı paket" terimi sadece biraya atıfta bulunmuyor, aynı zamanda görünür karın kaslarını da tanımlıyordu.

Kıskançlık tipik olarak, bir rakibin değerli bir ilişkiyi tehdit ettiğini düşündüğümüzde baş gösterir.

Isaac Newton, Albert Einstein, Charles Darwin... Modern bilime yaptıkları katkılar bir yana bu üç olağanüstü insanı birleştiren başka bir özellik daha bulunuyor.

Dikkatimiz için çok önemli olan bir uyarana odaklanır, geçen zamanı küçümser ve nesneye sandığımızdan daha uzun süre bakarız.

Her bir iz bir hikâye anlatıyor: Bir yerde kayma, bir yerde bir su birikintisinden kaçınmak için adım arası mesafenin artması...

Zekâ, beynin yalnızca bir bölgesini değil, büyük oranda tamamını içine alan bir kavram olduğundan zekâyı ölçme iddiasında olan bir test yanıltıcı olabilir.

Hafıza oluşumunun iki aşamasını oluşturan uyarıcı ve engelleyici nöronlardan, ikinci gruptaki bir proteinin sentezinin, uzun süreli hafıza gelişiminde kilit bir role sahip olduğu keşfedildi.