Endonezya'daki bir mağarada yeni keşfedilen bir domuz resmi 45.000 yıl öncesine dayanıyor ve dünyanın bilinen en eski figürü olabilir.

İskeletler, evrensel olarak ölümün sembolleri olarak kabul edilir ancak yeni ölmüş bir hayvanı kemikli bir iskelete dönüştürme süreci aslında bir yaşam patlamasına dayanır.

mRNA, oldukça kırılgandır ve doğrudan vücuda enjekte edilirse doğal enzimlerimiz tarafından parçalara ayrılır. Düşük sıcaklıklarda saklanmasının sebebi de budur.

Çoğu kedi sahibi, kızgın arkadaşlarının olduklarından daha büyük görünmek için kendilerini nasıl şişirmeye çalıştıklarına aşinadır.

Savaş, modern dünyaya özgü bir icat değil, aksine insanın antik köklü parçalarından biridir. En eski yazıtlarımız bile savaş hikâyeleriyle doludur.

Mevsimsel grip ve soğuk algınlığı vakalarının artması, birçok insanın kendisine "Acaba COVID mi oldum?" sorusunu sormasına neden oluyor.

Netflix'in bir sonraki bölümü izleme dürtüsü; okuduğumuz bir yazıdaki bağlantı linklerinin bize yeni bir sekme açtırması; mobil oyun uygulamalarının bir sonraki serüvenlerinin bizi daha fazla oyun oynamaya yönlendirmesi...

Avcı toplayıcıların bu ortaklığı, ortaklığın bir tarafının kötü bir yıl geçirme riskine karşı bir tür sigorta görevi görür ve görünüşe göre de en az 30.000 yıldır sürdürülüyor.

Kollarımızda ekstradan bir kan damarı gibi sıradan bir şey bile, mevcut eğilimlere bakılırsa birkaç nesil içerisinde oldukça yaygın bir özellik olacak.

Kanatlarından birisinin alt kısmı sarı, diğer kanadının altı ise pembe renkte olan kuşun muhteşem görüntüsü, tüy renginin cinsiyet belirteci olduğu türün ender bir bireyi olarak kayıtlara geçti.

Aslına bakarsanız bu soruya arkeolojik kayıtları kullanarak cevap vermek zor olabilir. Ancak tuvalet kağıdının sanat ve edebiyattaki tasvirlerine ait, hatta bazıları dışkı izleri de taşıyan çeşitli öncüllerine ait örnekler bulunuyor.

"Bir düşüneyim: Bu sabah kalktığımda ben, ben miydim? Sanki biraz farklı gibiydim, ama ben aynı ben değilsem, o zaman ben kimim? İşte asıl bilmece bu!”