Her yıl bu kadar fazla bilimsel araştırmanın yayımlanıyor oluşu da haliyle neyin daha önemli, neyin daha ilginç veya neyin daha az önemli olduğunu ayırt edebilmeyi zorlaştırıyor.

Öyle bir kitap yazmak istedim ki; centilmenlerin keyfini bozacak kadar kuru ve yavan olmasın ama bilgeleri eğlendirmeyecek seviyede değersiz ve önemsiz de olmasın.

Koronavirüsün kendinden kopyalatırken kullandığı polimeraz mekanizmasını durdurmayı başaracak bir dizi molekül tespit edildi.

Arkasında bilim olmadan sunulan herhangi bir reçete tamamen değersizdir.

5G korkusu, neredeyse tüm dünyada gündem haline gelmiş durumda. Ancak, eğer ki bu korkuların arkasındaki iddiaları derinlemesine incelerseniz hepsinin aynı kökene bağlandığını görebilirsiniz: Komplo teorisi.

Toplum davranışı ve R değeri arasındaki ilişki bir miktar karmaşıklık içermektedir. İkinci dalganın nasıl olabileceğine dair hâlâ bu konsepti kullanarak bir öngörü elde edebiliriz.

Koronavirüs salgını sırasında yaygınlaşan ve neredeyse spekülatif diyebileceğimiz bir fikre göre, salgının sorumlusu her ne olursa olsun doğanın bir nefes alacağı, yer ve havanın temizleneceği düşünülüyor.

Hastalığın dolaylı ve gizli etkileri, çocuklarda da uzun süre devam edecek sonuçların ortaya çıkmasına neden olabilir.

PLOS Biology’de yayımlanan çalışmada şimdiye kadar sandığımız gibi uyku eksikliğinin obeziteye sebep oluyor olmasının aksine, fazla kiloların kalitesiz uyku veya uyku kaybına yol açabileceği yönünde bulgular elde edildi.

Koronavirüslerin, beyne zarar verebileceği; 2003'teki SARS salgınından elde edilen veriler sonucunda bilinmektedir.

Bu kısa hikâye aynı zamanda da bir "virüs fotokopi makinesinin" nasıl yapılacağına dair yönergeler içerir. Bu makine ise polimeraz isimli bir enzimdir.

Tuvalet kağıdı, konserve gıdalar veya basit bir çikolatalı kek satın almak gibi basit bir davranışı harekete geçirmek en azından düşük seviyeli kaygı için bir rahatlama sağlar.