Kalp hastalıkları dünya genelinde bir numaralı ölüm sebebidir. Yaklaşık olarak 50.000 hasta kalp nakli için beklerken, her yıl yalnızca 5000 insana nakil gerçekleştirilebiliyor. İlk kalp nakli ameliyatı 1967 yılında Güney Afrika'nın Cape Town bölgesinde gerçekleştirildi. 25 yaşındaki bir kadının trafik kazasında hayatını kaybetmesinden sonra, kalbi 55 yaşındaki bir adama nakil edildi. Fakat ne yazık ki kalp nakli gerçekleştirilen adam, nakilden sonra ancak 18 gün yaşayabildi. Alıcı bireyde nakil organı reddetme durumu  ilk ameliyatlarda oldukça sık karşılaşılan bir durumdu. Birçok alıcı ancak birkaç hafta boyunca hayatta kalabildi. Fakat takip eden on yıllarda, titiz doku uyuşması üzerine araştırmalar ve gelişen tedavi hayatta kalma oranını daha da artırdı. Günümüzde ise kalp nakli gerçekleşen bireylerin bir yıldan sonra yaşama oranları %90 civarında ve beş yıldan sonra yaşam oranları ise %74 oranında seyrediyor. Kök hücre transferi üzerine yapılan araştırmalar geliştikçe bu sayıların daha da artacağı ümit ediliyor. Potansiyel alıcılar bir süre psikolojik değerlendirmeye ve yeni organı destekleyecek düzeyde sağlıklı olup olmadıklarının araştırıldığı bazı testlere tabi tutuluyorlar. Bir kalp bağışı yapıldığında, alıcı; listedeki bekleme sırasına, hastalığının seyrine ve donor (bağış) organın bulunduğu yere olan uzaklığı gibi bir takım kriterlere göre seçiliyor. Nakil için herkes hazır olduğunda, alıcı birey genel anesteziye alınıyor ve  kardiyopulmoner bypass makinesine bağlanıyor.  Kalpteki kan tamamen ayrıldıktan sonra kalp çıkarılıyor ve ardından donor organla değiştiriliyor. Yeni kalbin yerleştirilip dikilmesinden ve kanın kalbe geri verilmesinden sonra yeni kalp çalışması için şoklanıyor. Ameliyat açıklığını kapamadan önce, cerrah yeni kalbin herhangi bir kan sızdırması yapıp yapmadığını kontrol ediyor. Videoda bu şaşırtıcı ameliyatı izleyebilirsiniz.  Videonun gerçek bir ameliyat görüntüsü olduğunu hatırlatıyor ve bunu dikkate alarak izleyip-izlememenizi öneriyorum. http://www.youtube.com/watch?v=wqExe69CEg8 Kaynak: IFLScience