Biyologlar açısından açıklamanın çok zor olduğu bir evrimsel paradoks: eşcinselliğin evrimsel avantajları. Eşcinsel ilişki ile ilgili yeni bulgular, bu cinsel davranışın ve pratiğin neden (en azından araştırmada kullanılan tür olan meyve sineklerinde - Drosophila melanogaster) üstelendiği ve tekrarlandığını açıklıyor. Meyve sineklerinde, yalnızca eşcinsel ilişki davranışları kalıtsal değil, aynı zamanda bu genetik yapıya sahip dişiler daha yüksek üreme (verimli döl üretme) oranına sahipler. İşte bu çığır açan buluş, Proceedings of the Royal Society B'de yayımlandı.

Eğer herhangi bir davranış veya özellik üreme başarısını (hem cinsel davranış yetersizliği, hem de kısırlık durumları) olumsuz etkiliyorsa, popülasyon içinde kalıcı olması da pek muhtemel değildir. Doğal seçilim bu özellikleri geliştiren bireyleri yok edecek dolayısıyla davranış veya özellik her neyse belli bir zamandan sonra ortadan kalkmış olacaktır.

Hepsinden öte, üreme bir oyun gibi ve genlerimizin devamlılığını, sürekliliğini ve aktarımını sağlıyor. Bilmece bu bilgi ile çözülüyor gibi dursa da, şu soruyu sormaktan geri duramıyoruz: O halde neden bir çok türde aynı cinsiyete sahip bireyler birbirleriyle etkileşim halindedir? Bu sorudaki kasıt ise yalnızca eşcinsel ilişki (yaklaşık 1500 türde gözlemlenen) değil, tüm kavga, soyuna zarar verme veya eğlence için öldürme gibi dispozitif aksiyomların bir açıklamasını bulmaktır.

Uzun yıllardır bu sorunun cevabını arayan bilim insanları herhangi bir konsensus da yakalayamadı. Bir kaç fikir ve tez olsa da, önde gelen iki hipoteze göre, aynı cinslerin cinsel ilişki yaşamasının iki temel sebebi olabilir: aşırı baskınlık ve seksüel antagonizm (karşıt eylemlilik)...

Birinci önermeye göre, eşcinsel seksüel davranış popülasyon içerisinde, heterozigot bireylerde üreme avantajı ile ilgili genlerin bir kopyasının, homozigot bireylerde ise bu genlerin iki kopyasının devamlılığı ile korunuyor. İkinci önermeye göre de, bir cinsiyetin evrimsel uyumluluğuna aykırı işleyen bir genin, diğer cinsiyetin yararına olması durumunda bu genler korunuyor olabilir.

Üremeye zarar veren bu davranışı daha iyi açıklayacak olan hipoteze karar vermek üzere bilim insanları metotlar ve araştırma yöntemleri geliştiriyor. Mevcut çalışmada, genetik ve davranışsal testlerin bir kombinasyonu uygulandı. İlk olarak, eşcinsel seksüel davranışı geliştirecek genetik çeşitliliği bulmak üzere, kendi içinde üretilmiş meyve sineği soylarının DNA dizileme işlemleri gerçekleştirildi.

Bu aşamada erkek sineklerin genomları ve diğer erkeklere karşı eşcinsel davranışları gözlemlendi. Diğer erkeklere karşı, ses ile uyarma, yalama ve cinsel ilişkiye girme çabası gösteren erkek sineklerin diğer erkek bireylerle genetik farklılıklarına bakıldı. Buradan elde edilen bilgi daha sonra, bu sinek soylarından eşcinsel seksüel davranışı daha çok gösterenler ile daha az gösterenler arasındaki farklılıkları saptamak üzere kullanıldı.

Araştırmanın son aşamasında, deneysel olarak farklı soyların birbirleri ile üremesi sağlandı ve sonuç olarak oluşan yavrular incelendi. Buradaki amaç ise genetik bir altyapıya sahip olan eşcinsel davranışların, yavru dişilerin üreme başarısına olan etkisini gözlemlemekti.

Bulgular 'aşırı baskınlık' hipotezinin daha doğru olduğunu ortaya koyuyor. Ancak iki hipoteze göre de eşcinsel davranış popülasyonların gen havuzunda korunuyor olabileceğinden, herhangi bir hipotezin diğerine açık bir üstünlüğü yok.

Araştırmanın en dikkat çekici bulgusu ise elbette bu değil. Genetik yapısı sebebiyle yüksek düzeyde eşcinsel seksüel davranış içinde olan erkek bireylerin , daha verimli dişi yavrular ürettikleri ise çığır açar nitelikte bir buluş olarak değerlendiriliyor. Bu da dişilerde daha güçlü üreme özelliklerinin ortaya çıkması ile eşcinsel davranış genlerinin popülasyon içinde korunmasını (erkekler için de bir zarara sebep olmadan) sağlıyor.

 

---

Referans : IFLS, Scientists Discover Evolutionary Advantage For Homosexuality, www.iflscience.com/plants-and-animals/scientists-discover-evolutionary-advantage-homosexual-sex

---