Gün içerisinde en fazla yaptığımız eylemlerden birisi; konuşmak. Konuşma sırasında düzinelerce kas görev alır ve bu eylem yeterince yorucu olabilir.

State University of New York'ta 1998 yılında yapılan bir araştırmada; nefes alıp verme sıklığı, oksijen tüketimi ve enerji harcaması ölçülürken katılımcılardan kısık sesle, normal sesle ve yüksek sesle okuma yapmaları istendi. Ölçümler sonucunda araştırmacılar; sürekli olarak normal sesle konuşmanın sessizce oturmaktan daha yorucu olmadığı, fakat sessiz ve yüksek sesle konuşmanın normal solunumu engellediği bulgusuna ulaştılar. Çalışmada yüksek sesle okuma yapanların büyük çoğunluğunun %20 daha fazla oksijen tükettikleri görüldü.

Sonuçlar, diğer türler üzerinde yapılan ölçümlerle de tutarlı. University of Utah'dan fizyolog Franz Goller, kuşlarda ötmenin gerektirdiği enerji üzerine bir çalışma yürüttü. Goller bu durumun yorucu olacağını tahmin ediyordu. Bir kanarya karmaşık şakımalarla dolu (saniyede onlarca kez hızlı bir şekilde alınan "mini nefesleri" gerektirir) "şarkının" 30 saniyelik kısımlarında doruğa çıktığını gördü. Deneylerini karşılaştırılabilir vokal davranışlara sahip zebra ispinozları üzerinde sürdürmeye devam eden Goller; ötme sırasında kuşların metabolik hızlarının %5 ila %35 kadar arttığı bulgusuna ulaştı.

Bu durumu kendiniz de deneyimlemiş olmalısınız, çok konuşunca günün sonunda kendinizi daha yorgun hissettiğinizi fark etmişsinizdir.

---

Kaynak: Daniel Engber, "How Much Exercise Do We Get From Talking?", http://www.popsci.com/ask-us-anything-how-much-exercise-do-we-get-talking