Çerçeve kırıldığında, “ekvator çizgisindeki” çocuk için dünya, iki yarım küreye ayrılmıştır.

Hepimiz hücrelerden oluşuyoruz. Kendi zihin düzeyimizde kendimize ait bir benlik bilincimiz var ama hücresel düzeyde her birimiz çokluklar barındırıyoruz...

Depresyon ve dil arasındaki ilişkinin saptanabilmesi üzerine uzunca bir süredir araştırmalar yürütülüyor ve bu noktada; teknoloji, resmin tamamına yaklaşmamız için oldukça faydalı bir araç görevi görüyor.

Yurt dışında yaşayan insanlar kendileriyle ilgili daha tutarlı, net ve stabil inançlar geliştiriyor. Kariyer planlarını karakterlerine daha uygun çizebiliyor.

"Bir düşüneyim: Bu sabah kalktığımda ben, ben miydim? Sanki biraz farklı gibiydim, ama ben aynı ben değilsem, o zaman ben kimim? İşte asıl bilmece bu!”

Olumlu bir çevre, çocuğa yalnızca koşulsuz bir olumlu saygıyı sunmakla kalmayan, aynı zamanda bunu birbirine de sunan iki ebeveyn figürünün bulunduğu bir ortamdır.