2005'te Julie Dunning-Hotopp adlı mikrobiyolog, Hawaii sineği D.ananassae'nin genomunda, her yerde karşımıza çıkan Wolbachia bakterisinin genlerini buldu. İlk başta bu genlerin, böceklerin vücudunda kaçak yolculuk yapan canlı Wolbachia hücrelerinden geldiğini düşündü. Ancak sineklere antibiyotik uygulamasına rağmen, bakteri genleri kaldı. Aylar süren çabaların ardından, sonunda genlerin sineğin DNA'sına pürüzsüzce entegre olmuş olduğunu fark etti. Daha sonra yabanarısı, sivrisinek, bir nematod ve başka sinekler dâhil, yedi hayvanın daha genomunda benzer örüntüler buldu. Sanki Wolbachia, yaşam ağacına kendi DNA'sını püskürtmüştü. Bir istisna dışında DNA parçalarının çoğu küçüktü; Dunning-Hotopp, D.ananassae'nin Wolbachia genomunun bütününü taşıdığını şaşkınlık içinde fark etti. Yakın geçmişte bir noktada, Wolbachia genetik materyalinin hepsini bu konakçıya aktarmıştı. Sahip olduğu her şey, genetik kimliğinin toplamı, bir sineğe geçmişti. Bu, Yatay Gen Aktarımının şimdiye kadar bulunmuş en çarpıcı örneklerindendir ve belki de, bir hayvanın genleriyle bir mikrobun genlerinin kaynaşarak, tek bir bütün hâline gelmesini tanımlayan hologenom kavramının nihai ifadesidir. Dunning-Hotopp sonuçlarını açık ve net bir ifadeyle yayımladı: Bakterilerden hayvanlara genler geçer. (...)

Bilimciler hayvan genomlarının dizi analizini yaparken, diğer dizilerin kirletici etkisinden ötürü, sonuçlarını bakteriyel kökenli her şeyden arındırırlar. Bezelye yaprakbiti genomu, yatay aktarımla geçmiş Buchnera genleri içerir ama bunlar çevrimiçi veritabanlarına yüklenen versiyondan çıkarılmıştır. D.ananassae sineğinde eksiksiz bir Wolbachia genomu bulunur ama kamuya açık genom bilgisine bakarak bunu anlayamazsınız çünkü o diziler çıkarılmıştır. Bu amansız yaklaşımın bir anlamı var, zira bulaşma gerçek bir sorundur. Ancak aynı zamanda, bakteriyel dizilerin ister istemez yabancı olduğuna ve hayvan genomunu kirletmesinler diye gözden çıkarılmaları gerektiğine ilişkin tehlikeli görüşü besler. (...)

Bağırsağınızdaki bir bakteri, genlerini bağırsak hücrelerinizden birine aktarmış olabilir ama o hücre ölünce, DNA da onunla birlikte ortadan kalkar. Gen, insan genomunun bir parçası hâline gelebilir ama asla insan genomunun kendisi olamaz. 2013'te Dunning-Hotopp bu kısa ömürlü birleşmelere şaşırtıcı derecede sık rastlandığını göstermiştir. Böbrekler ya da cilt veya karaciğerdeki vücut hücrelerinden alıp dizi analizi yapmış, hiçbiri sonraki kuşağa aktarılmayan yüzlerce insan genomu incelemiştir. Bunların yaklaşık üçte birinde, bakteri DNA'sının izleri bulunmuştur. Özellikle KANSER HÜCRELERİNDE karşılaştığı bu bulgu, anlamı belirsiz, merak uyandırıcı bir sonuçtur. Tümörlerin genetik ihlallere özellikle yatkın olduğu ya da bakteri genlerinin, sağlıklı hücrelerin kanserli hücrelere dönüşmesinde rol oynadığı anlamına gelebilir.

- Ed Yong (Mikrobiyoloji)