Avustralya'da bulunan Flinders Üniversitesi'nde çalışan iki araştırmacı, çağdaş kanguruların çeşitlenmesinde rol oynayan etkenin, daha önceki araştırmalarda belirlenen Miyosen kuraklığı değil de, çayırların genişlemesi olduğuna ilişkin kanıtlar elde etti. Çalışmayı gerçekleştiren bilimciler olan Aidan Couzens ve Gavin Prideaux, bulgularını Science dergisinde yayımladıkları bir makale ile paylaştı. İkilinin, 25 milyon yıllık keselilere ait diş örneklerini incelediklerini belirttikleri kendi makalelerinin yanı sıra, derginin aynı sayısında onların çalışması hakkında Indiana Üniversitesi'nden P.D. Polly tarafından yazılmış bir de görüş makalesi bulunuyor.

Kangurular, sadece Avustralya ve Yeni Gine'de bulunmaları, nispeten yalıtılmış olarak benzersiz özellikler geliştirmiş olmaları dolayısıyla, dünyanın en ilgi çeken hayvan türleri arasında bulunuyor. Flinders Üniversitesi araştırmacıları, şimdiye dek yapılan ve moleküler incelemeleri kullanan çalışmalarda, kanguru çeşitliliğinin, Miyosen dönemin daha kuru ortamına bir yanıt olarak gerçekleştiğinin ileri sürüldüğünü hatırlatıyor. Couzens ve Prideaux, bu yoruma karşı çıkan kanıtlar sunuyor ve kangurulardaki çeşitlenmenin, Pliosen dönem sırasında çayırlık alanların giderek genişlemesinin bir sonucu olarak gerçekleştiğini belirtiyor. İkili, bu sonuca ulaşmalarına neden olan çalışma kapsamında, yaşları 25 milyon yıl öncesine dek uzanan, keselilere ait yaklaşık 1600 tane diş örneği incelediklerini ekliyor.

Önceki çalışmalarda, kanguruların atalarının ağaçlarda yaşayan hayvanlar oldukları, yaklaşık 20 milyon yıl kadar önce ağaçlardan çok, yerde vakit geçirmeye başladıkları söyleniyordu. Bu atalardan bazılarının torunları 250 kg'a yaklaşan devlere dönüşürken, bazıları da sonunda bugün gördüğümüz torunlara sahip olmuştu. Zıplamaya ne zaman başlamış olabilecekleri ise hâlâ bilinmiyor.

Polly, çalışma hakkındaki düşüncelerini paylaştığı makalesinde, diş minesinin, hayvanların ne yediğini anlama konusunda önemli olduğunu, sert bitkilerle beslenen canlıların hayatta kalabilmek için daha uzun dişlere gereksinimleri olduğuna dikkati çekiyor. Couzens & Prideaux, işte bu bilgiyi kullanarak, Avustralya'daki keseli soyunun tarihinin izini sürdü. Kanguru atalarının diş mine kalınlıklarına bakarak, bu hayvanların ne yediğini belirleyebildiler.

Bu inceleme sırasında, kanguruların Miyosen boyunca kısa dişleri olduğunu gözlemlediler; böyle dişler ağaç yaprakları yemek için kullanışlıdır. Ama daha yüksek mineli dişeri olacak biçimde evrilmiş olmaları, kalın otlar yemeye geçtiklerine işaret ediyor. Kalın otların Avustralya'da yayılması ise Pliosen'in başlarına kadar gerçekleşmedi. Bu da, yüksek mineli dişlerin yaklaşık olarak 3 ilâ 4 milyon yıl önce evrildiğine işaret ediyor; daha önce sanıldığı gibi 5 ilâ 12 milyon yıl öncesine değil.